Zacznę od pochwał. Pan Janusz Palikot, magister filozofii z Biłgoraja, zasługuje na bezgraniczne słowa uznania za zniesienie tabu obowiązującego do niedawna w polskim zaścianku ciemnogrodzkim. Od czasu, kiedy stworzył Ruch własnego imienia można krytykować bez lęku czarnych, amarantowych i purpurowych. To Janusz Palikot sprawił (podkradając pomysły Napieralskiemu, który ze zręcznością słoniątka w salonie porcelany zapowiedział renegocjacje konkordatu, wyprowadzenie religii ze szkół i parę jeszcze ważnych rzeczy, przyjęte przez warszawski salon medialno-polityczny z oburzeniem) wykorzystując swój wdzięk i lekkość poruszania się w telewizjach, że ponad 10 procent wyborców obdarzyło go zaufaniem. Ruch Palikota stał się trzecią partią w polskim Sejmie. Zasługą Janusza Palikota jest również fakt, że wprowadził do Sejmu III RP panią Annę Grodzką i pana Roberta Biedronia. Tych parę wydarzeń zapewnia mu miejsce w historii cywilizowania Polski. Ruchowi Palikota słupki pięły się w górę do momentu, gdy bez sensu, jego klub poparł w głosowaniu ustawę PO o wydłużeniu wieku przechodzenia na emeryturę.
Wtedy zaczęły się schody. Bezkrytyczni zwolennicy Palikota przyjrzeli się swojemu guru uważniej i przestali klaskać. W samym klubie doszło do tarć i krytycznych ocen. Pani Wanda Nowicka, posełka RP wypowiedziała się publicznie o niektórych grach lidera bez entuzjazmu.
Nic więc dziwnego, że w chwili, gdy nadarzyła się okazja Janusz Palikot potraktował wicemarszałkę z niespotykaną surowością. Pragnął w ten sposób pokazać jaki jego Ruch jest czysty i sprawiedliwy. Usiłował upiec dwie pieczenie przy jednym ogniu. Podciągnąć w górę słupki i zagrać pozostałym partiom na nosie. Wiedział, że nie zdobędą się na odwołanie swoich wicemarszałków. Postąpił podobnie jak Tusk, który zażądał, aby syn ministra rolnictwa przestał pracować, dla czystości sprawy, w instytucji podległej ministrowi, czym się ośmieszył. Zamilkł całkowicie, gdy media ujawniły gdzie pracuje jego synek.
Poseł Palikot cofając poparcie pani Wandzie Nowickiej popełnił niewybaczalny błąd polityczny. Zjednoczył przeciw sobie wszystkie partie. Bo największym spoiwem w demokratycznie wybranym Sejmie, jak powiedział pan Leszek Miller są pieniądze. Naiwny polityk Palikot sądził bowiem, że partie uszanują dobry zwyczaj i nie zakwestionują decyzji Klubu Poselskiego im. Janusza Palikota.
Nie ukrywam, że partie głosujące przeciw propozycjom Ruchu Palikota popełniają ogromne świństwo. Pani marszałka (a nie marszałkini, jak ją przypochlebnie zwą w Ruchu im Palikota) zaatakowała pierwsza: nie będzie się w Sejmie,gdzie jest marszałkinią szarogęsił jakiś biłgorajczyk.
I w ten sposób Palikot przegra, bo choć jest to człowiek super sprytny, tym razem źle obliczył. Szołmen z niego doskonały, ale polityk słaby. Zamiast się wycofać brnie nieporadnie dalej oświadczając, że kocha Wandę i… gotów ją przekupić pierwszym miejscem na kiście do Parlamentu Europejskiego. Mistrzu z Biłgoraja! Tak publicznie usiłuje Pan przekupić panią Wandę Nowicką? A co z Pana zasadami?
Przy okazji warto wspomnieć, że wytrawny i doświadczony polityk, jakim jest pan Leszek Miller popełnia błąd przyłączając się do Platformy Obywatelskie(?), partii, która prędzej czy później rozpadnie się, jeśli nie przed to po przegranych wyborach. Panie Leszku Millerze znowu Pana poniosły emocje?
Gdybym był posłem uszanowałbym decyzje Ruchu Palikota i głosowałbym na panią Annę Grodzką. Dowiodła ona, że jest osoba kulturalną, umie ważyć słowa i ma własne zdanie.
Marzy mi się, aby pan Janusz Palikot przekazał Ruch swojego imienia panu Andrzejowi Rozenkowi, założył własną telewizję,własne radio i stworzył własny tygodnik niezależny. Wtedy zdobędzie wpływ na polską politykę. I przysłuży się ojczyźnie najlepiej. Może też nawiązać współpracę z genialnym Jerzym Urbanem, który, niestety, starzeje się. Zaczął już chodzić w czarnym garniturze i czarnym krawacie. Mistrzu,dziennikarstwa niezależnego czy nie za wcześnie?
Powiązane notki:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz